معرفی پرنده باکلان ، غواصانی چند میلیون ساله

پرنده باکلان نوعی پرنده‌ ی آبزی و جذاب است که به خاطر پرهای سیاه براق و مهارت‌های غواصی اش شناخته می‌شود. این نژاد حدود ۴۰ گونه در سراسر جهان دارد که هر کدام ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد خود را دارند. در این مطلب از وب سایت پت‌سی با ما همراه باشید تا شما را با این پرنده جذاب آشنا کنیم.

تاریخچه پرنده باکلان

از نظر تاریخچه، فسیل‌ها نشان می‌دهند که باکلان‌ها میلیون‌ها سال است که وجود دارند. اجداد آن‌ها به احتمال زیاد پرندگان آب شیرین بودند و از آن زمان به بعد در سراسر جهان به جز برخی جزایر اقیانوس آرام این نژاد از پرندگان گسترش یافته اند. در برخی فرهنگ‌های باستانی باکلان‌ها به خاطر مهارت‌های ماهیگیری شان مورد احترام بودند. حتی چینی آن‌ها را آموزش داده بودند تا برای صید ماهی به آن‌ها کمک کند.

در اواسط قرن بیستم، جمعیت باکلان‌ها تحت تأثیر عوامل محیطی مختلف قرار گرفته و شاهد کاهش جمعیت این پرندگان هستیم. خوشبختانه، تلاش‌های حفاظتی به احیای تعداد آن‌ها در بسیاری از مناطق انجام شده است.

ویژگی ظاهری پرنده باکلان

از نظر ویژگی‌های ظاهری باکلان جز پرندگان آبزی بزرگ و تیره رنگی هستند که ظاهری متمایز دارند. آن‌ها گردنی بلند و باریک، نوکی خمیده و پاهایی پره دار دارند. پر و بال این پرندگان اغلب سیاه است و در برخی از گونه‌ها شاهد نقاط سفید روی سینه یا شکم آن‌ها هستیم. همچنین این پرندگان یک تکه پوست بدون پر در اطراف چشم‌هایشان دارند که  به رنگ‌های زرد، نارنجی یا قرمز است.

ویژگی رفتاری پرنده باکلان

پرندگان باکلان دارای ویژگی‌های رفتاری مختلفی هستند. باکلان‌ها پرندگانی اجتماعی هستند و در کلونی‌های بزرگ زندگی می‌کنند. این کلونی‌ها از چند ده تا چند هزار جفت تشکیل شده اند.

از سوی دیگر این نژاد از پرندگان غواصان ماهری هستند و از موجوداتی چون ماهی، مارمولک، قورباغه و سایر موجودات آبزی تغذیه می‌کنند.

همچنین این پرندگان شیوه راه رفتن عجیبی در خشکی دارند. این به خاطر قرار گرفتن پاهایشان در قسمت انتهایی بدنشان است. به همین دلیل، آن‌ها در زمان راه رفتن، بدن خود را به اطراف کج می کنند .

از طرف دیگر اما این پرندگان در آب بسیار چابک‌ تر هستند . آن‌ها شناگران و غواصان ماهری هستند. به خاطر پاهای پره دار و بال‌های قدرتمند خود، در آب به سرعت به جلو حرکت می‌کنند. لازم به ذکر است که این پرندگان می‌توانند برای مدت طولانی در زیر آب بمانند و به دنبال ماهی بگردند.

بهداشت پرنده باکلان

برای حفظ بهداشت پرنده باکلان نیاز است تا به چند نکته مهم توجه کنید. شما می‌‎تواند باکلان‌ها را در برابر برخی از بیماری‌ها مانند آنفولانزای پرندگان و نیوکاسل واکسینه کنید. همچنین آب آشامیدنی این نژاد باید تمیز و عاری از آلودگی باشد. از دیگر نکات مهم برای حفظ بهداشت این نژاد، کنترل انگل‌ها است. این پرندگان باید به طور منظم برای انگل‌های داخلی و خارجی معاینه و درمان شوند. لازم به ذکر است که این نژاد از پرندگان معمولاً تا 10 سال عمر می‌کنند.

تغذیه پرنده باکلان

این پرندگان جز پرنده‌های ماهی خوار هستند و غذای اصلی آن‌ها ماهی است. این پرندگان معمولاً ماهی‌های کوچکی مانند مارماهی، ساردین و… را ترجیح می‌دهند. این پرندگان معمولاً ماهی‌هایی با طول ۲۰ سانتی متر را شکار می‌کنند. در موارد نادر، آن‌ها ممکن است در محیط‌های آب شیرین، سخت پوستان، دوزیستان و حشرات را نیز شکار کنند.

نگهداری پرنده باکلان

اگر قصد نگهداری پرنده باکلان در خانه را دارید، باید به این موضوع توجه کنید که این پرندگان وحشی و صیاد هستند و نگهداری آن‌ها در قفس یا خانه دشوار است. قبل از نگهداری از باکلان، باید مجوزهای لازم را از سازمان محیط زیست دریافت کنید.

این پرندگان به فضای زیادی برای پرواز و شنا نیاز دارند. همچنین رژیم غذایی آن‌ها باید شامل ماهی زنده باشد. این پرندگان به آب تمیز و تصفیه شده نیاز دارند. لازم به ذکر است که این پرندگان ممکن است ناقل بیماری باشند، بنابراین باید احتیاط‌های لازم را رعایت کرد.

برای نگهداری از این پرنده در قفس، باید یک قفس بزرگ با فضای کافی برای پرواز برای آن‌ها در نظر بگیرید. همچنین باید در قفس این پرندگان یک استخر بزرگ و عمیق برای شنا این پرنده در نظر بگیرید و آب استخر را به طور مرتب تصفیه شود.

قفس باید در مکانی دور از دسترس حیوانات دیگر و کودکان قرار داشته باشد. از آن جایی که این پرندگان اجتماعی هستند، به جفت یا گروه برای زندگی نیاز دارند.

بیماری پرنده باکلان

پرندگان نژاد باکلان ممکن است به بیماری‌های مختلفی مبتلا شوند در صورت ابتلا پرنده خود به این بیماری‌ها، باید سریعاً آن را پیش دام پزشک ببرید تا وضعیت پرنده ارزیابی شده و مراحل درمان آن آغاز شود.

از مهم‌ترین این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :

• بیماری نیوکاسل : یکی از شایع‌ترین بیماری‌هایی که این پرندگان ممکن است به آن مبتلا شوند، بیماری نیوکاسل است. این بیماری ویروسی بسیار مسری است که بر تمام گونه‌های پرندگان تأثیر می‌گذارد. بیماری نیوکاسل برای سلامتی انسان خطری ندارد، اما افرادی که با پرندگان آلوده سر و کار دارند باید از وسایل محافظ مانند دستکش و عینک برای جلوگیری از تماس ناخواسته با ویروس استفاده کنند.
  ( درباره بیماری نیوکاسل بیشتر بخوانید )

• آنفولانزای پرندگان : این بیماری به شدت مسری بوده و در بسیاری از موارد منجر به مرگ پرنده می‌شود. از مهم‌ترین علائم این بیماری می‌توان به بی حالی، ترشحات چشمی، بیماری‌های تنفسی و اسهال اشاره کرد.
  ( درباره بیماری آنفلوانزای پرندگان بیشتر بخوانید )

تولید مثل پرنده باکلان

پرندگان باکلان به صورت کلنی تولید مثل می‌کنند و اندازه این کلنی‌ها از چند ده جفت تا هزاران پرنده متغیر هستند. این کلنی‌ها اغلب در صخره‌ها، جزایر یا درختان نزدیک آب قرار دارند.

پرنده نر این نژاد در انتخاب محل لانه و جذب جفت پیش قدم می‌شود. او با باد کردن کیسه گلوی خود و تکان دادن گردن برای ماده‌ها خود را نمایش می‌دهد. اگر ماده‌ای علاقه مند باشد، به نر در محل لانه می‌پیوندد و آن‌ها با هم برای ساختن لانه همکاری می‌کنند. لانه این نژاد معمولاً یک سازه بزرگ است که از چوب، علف دریایی و… ساخته می‌شود. این لانه اغلب با مواد نرم‌تر مانند پر و علف پوشانده می‌شود.

پرنده ماده پس از جفت گیری 3 یا 4 تخم در لانه می‌گذارد. تخم‌ها لکه‌های قهوه‌ای دارند و هر دو پرنده به نوبت به مدت 28 تا 31 روز روی تخم‌ها می‌خوابند. جوجه‌ها پس از تولد بدون پر هستند. البته پرندگان به سرعت پوششی از کرک سیاه رنگ به دست می‌آورند و ظرف چند روز قادر به دیدن هستند. هر دو والدین جوجه‌ها را با ماهی تغذیه می‌کنند.

جوجه‌ها در حدود 6 تا 7 هفتگی از لانه بیرون می‌آیند. با این حال، آن‌ها برای چندین هفته دیگر برای غذا به والدین خود وابسته خواهند بود. پس از استقلال، جوجه‌ها اغلب قبل از این که خودشان تولید مثل کنند، یک یا دو سال در کلنی می‌مانند. این پرندگان هر سال با یک جفت، جفت گیری می‌کنند.

حرف آخر

در این مطلب از وب سایت پتسی شما را با پرندگان نژاد باکلان آشنا کردیم. با توجه به موارد گفته شده در این مطلب، می‌توانید دید کاملی در مورد این نژاد پیدا کرده و به صورت اصولی برای نگهداری از آن‌ها اقدام کنید.